به شب و پنجره بسپار که برمی‌گردم عشق را زنده نگه دار که برمی‌گردم

[اعتصامی]

به شب و پنجره بسپار که برمی‌گردم

عشق را زنده نگه دار که برمی‌گردم

بس‌کن‌این‌سرزنشِ «رفتی‌و بدکردی»را

دست از این خاطره بردار که برمی‌گردم

دو‌سه‌روزی‌هم ــاگر چندــ تحمل‌سخت

است
تکیه کن بر تن دیوار که برمی‌گردم

بین ما پیش‌تَرَک هر سُخنی بود گذشت

عاشقت می‌شوم این بار که برمی‌گردم

گفته‌بودی‌دوسحر چشم‌به‌راهم‌بودی

به همان دیدهٔ بیدار که برمی‌گردم

پردهٔ تیرهٔ آن پنجره‌ها را بردار

روی رَف آینه بگذار که برمی‌گردم

پشتِ‌در را اگرانداخته‌ای‌حرفی‌نیست

به شب و پنجره بسپار که برمی‌گردم

امید_مهدی_نژاد