‏🪔برشی از کتاب/دیوانه وار

[اعتصامی]

ما در زندگی، همه تنگاتنگ هم افتاده‌ایم. فکر می‌کنم هنر اصلی، هنر فاصله‌ها باشد. زیاد نزدیک به هم، می‌سوزیم. زیاد دور از هم، یخ می‌زنیم. باید یاد بگیریم جای درست و دقیق را پیدا کنیم و همان جا بمانیم. این یادگیری هم مانند بقیه چیزهایی که واقعا یاد می‌گیریم فقط با تجربه‌ای دردناک میسر است. باید قیمت اش را بپردازیم تا بفهمیم.
رنج را دوست ندارم. هرگز دوست نخواهم داشت. اما باید قبول کنم آموزگار خوبی است. ما عمرمان را با نابود کردن کسانی که به آن‌ها نزدیک می شویم سپری می کنیم و به نوبه خود نابود می‌شویم. رستگاری در این است که اگرچه نابود، اما زنده باشیم.

🌱دیوانه وار/ کریستین بوبن