مامان و بابا من مهم ترم یا گوشیتون؟

[فریماه]

نامه یک بچه 8 ساله به والدین اش که به او توجه نمی‌کردند در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد


نظر کارشناس:

غفلت کردن یا نادیده گرفتن فرزندان، یکی از رفتارهای رایج پدر و مادرهای امروزی است. یک بچه هشت ساله در نامه‌ای که در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده، برای پدر و مادرش نوشته: «چرا به من توجه نمی‌کنین؟ همش باید گوشی دست‌تون باشه؟ من مهمم یا گوشی؟ پس به من توجه کنین. اگه نکنین منم همین کارو انجام می دم. بدرود پدر و مادر عزیز. پایان». در ادامه و از منظر روان‌شناسی، توجه شما را به چند نکته جلب می‌کنم..
​

غفلت از فرزندان آسیب زا تر از تنبیه بدنی:​

هنگامی که صحبت از خشونت می‌شود، همه ما فوری به تنبیهات بدنی و خشونت‌های کلامی فکر می‌کنیم اما نوع دیگری از خشونت وجود دارد که اگر بیشتر از تنبیه‌بدنی آسیب‌رسان نباشد کمتر هم نیست و آن، غفلت یا نادیده گرفتن فرزندان است. بی‌توجهی به نیازهای روانی، رها کردن فرزند به حال خود، تنها ماندن به مدت طولانی در منزل، سپردن مراقبت کودک به دیگران برای ساعات و روزهای طولانی همگی مصداقی از خشونت‌هایی هستند که به کودک روا داشته می‌شوند.

منظور ما از مطالب گفته شده این نیست که والدین تمام توجه خود را به کودک معطوف کنند و زندگی شخصی و زناشویی خود را تحت تاثیر حضور کودک قرار دهند. بلکه روزانه بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه وقت گذاشتن به صورت مفید و خالص برای فرزندان کفایت می‌کند. در این مدت زمان نیاز است که یک فعالیت هدفمند مانند بازی، صحبت کردن، خندیدن و شوخی کردن با کودک صورت بگیرد تا به کودک این حس القا شود که والدین وقت اختصاصی برای او در نظر می‌گیرند. هنگامی که والدین از فضای مجازی استفاده می‌کنند و کودکان چیزی از آن ها می‌پرسند بهتر است گوشی را کنار بگذارند ، به چشمان کودک نگاه کنند و گفته او را بشنوند. با این کار به کودک احساس بی‌ارزشی و بی‌اهمیتی نمی‌دهند.​

 

[شاهدخت]

من کلا پسرم گوشی دستم ببینه گریه میکنه..خصوصا شبا و موقعی که میخواد بخوابه..میگه گوشی خاموش کن..نکنم..حسابی از خجالتم در میاد..کتک بارون میکنه😂

 

[فریماه]

من کلا پسرم گوشی دستم ببینه گریه میکنه..خصوصا شبا و موقعی که میخواد بخوابه..میگه گوشی خاموش کن..نکنم..حسابی از خجالتم در میاد..کتک بارون میکنه😂

حق داره پسرتبیرون بعضی مادرها رو میبینم تو خیابون سرشون تو گوشیه دلم میخواد گوشی رو بکوبم تو صورتشون
خب اگه انقدر وابسته فضای مجازی هستن بچه آوردنشون برای چیه

 

[هلنم]

بدرود پدر و مادر عزیز 😂😌

 

[هلنم]

حالا جدا از شوخی فضای مجازی بد کاری کرد با هممون
میان پیش مامانم
کلا دیوونه شدن بنده خدا ها

کم کم اثراتشو نشون میده

 

[آفتابگردان]

این نامه هرچند که قابل تامل هست ولی از طرف یه بچه ۸ ساله نوشته نشده اونم ۸ساله های الان
سالها معلم کلاس دوم بودم و میدونم این ادبیات و این طرز نوشتن بچه های ۸ ساله نیست حداقل ۱۱ ساله بود این کودک
هرچند اصل مطلب چیز دیگه ای هست که واقعا باید بهش توجه کرد

 

[شاهدخت]

این نامه هرچند که قابل تامل هست ولی از طرف یه بچه ۸ ساله نوشته نشده اونم ۸ساله های الان
سالها معلم کلاس دوم بودم و میدونم این ادبیات و این طرز نوشتن بچه های ۸ ساله نیست حداقل ۱۱ ساله بود این کودک
هرچند اصل مطلب چیز دیگه ای هست که واقعا باید بهش توجه کرد

نه از ۸ ساله هست به نظرم..خواهر من ۳ سالش بود..میرفتیم تو خیابون..تموم تابلو مغازه‌ها و نوشته ها رو میخوند..کلاس اول هم بود ..قشنگ همینجوری مینوشت...حتی بهتر..یادمه همینجوری از پدر و مادرم گلایه کرده بود..اما در مورد کادو تولد و عیدی هاش که برداشتن😂الان که کلاس دومه..در مورد شب‌ها که میترسه..و موجودات که میترسع...به خدا نامه مینویسه😂چند روز قبل رفتم خوندم..اینقدر قشنگ بود..البته اشتباه نشه..خواهرم واقعا تیزهوشه..یکی دیگه فامیلمون کلاس دومه..اون اصلا نمیتونه اینجور چیزا رو بنویسه..بچه ها کلا فرق دارن باهم

 

[کاجول]

مشاهده فایل‌پیوست 8754

نامه یک بچه 8 ساله به والدین اش که به او توجه نمی‌کردند در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد


نظر کارشناس:

غفلت کردن یا نادیده گرفتن فرزندان، یکی از رفتارهای رایج پدر و مادرهای امروزی است. یک بچه هشت ساله در نامه‌ای که در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده، برای پدر و مادرش نوشته: «چرا به من توجه نمی‌کنین؟ همش باید گوشی دست‌تون باشه؟ من مهمم یا گوشی؟ پس به من توجه کنین. اگه نکنین منم همین کارو انجام می دم. بدرود پدر و مادر عزیز. پایان». در ادامه و از منظر روان‌شناسی، توجه شما را به چند نکته جلب می‌کنم..
​

غفلت از فرزندان آسیب زا تر از تنبیه بدنی:​

هنگامی که صحبت از خشونت می‌شود، همه ما فوری به تنبیهات بدنی و خشونت‌های کلامی فکر می‌کنیم اما نوع دیگری از خشونت وجود دارد که اگر بیشتر از تنبیه‌بدنی آسیب‌رسان نباشد کمتر هم نیست و آن، غفلت یا نادیده گرفتن فرزندان است. بی‌توجهی به نیازهای روانی، رها کردن فرزند به حال خود، تنها ماندن به مدت طولانی در منزل، سپردن مراقبت کودک به دیگران برای ساعات و روزهای طولانی همگی مصداقی از خشونت‌هایی هستند که به کودک روا داشته می‌شوند.

منظور ما از مطالب گفته شده این نیست که والدین تمام توجه خود را به کودک معطوف کنند و زندگی شخصی و زناشویی خود را تحت تاثیر حضور کودک قرار دهند. بلکه روزانه بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه وقت گذاشتن به صورت مفید و خالص برای فرزندان کفایت می‌کند. در این مدت زمان نیاز است که یک فعالیت هدفمند مانند بازی، صحبت کردن، خندیدن و شوخی کردن با کودک صورت بگیرد تا به کودک این حس القا شود که والدین وقت اختصاصی برای او در نظر می‌گیرند. هنگامی که والدین از فضای مجازی استفاده می‌کنند و کودکان چیزی از آن ها می‌پرسند بهتر است گوشی را کنار بگذارند ، به چشمان کودک نگاه کنند و گفته او را بشنوند. با این کار به کودک احساس بی‌ارزشی و بی‌اهمیتی نمی‌دهند.​

چه بدرودی هم گفته

 

[Q.T]

این نامه هرچند که قابل تامل هست ولی از طرف یه بچه ۸ ساله نوشته نشده اونم ۸ساله های الان
سالها معلم کلاس دوم بودم و میدونم این ادبیات و این طرز نوشتن بچه های ۸ ساله نیست حداقل ۱۱ ساله بود این کودک
هرچند اصل مطلب چیز دیگه ای هست که واقعا باید بهش توجه کرد

از بس پدر و مادرش سرشون تو گوشی‌شون بوده با ۳ سال تاخیر به دنیا آوردنش

 

[آفتابگردان]

نه از ۸ ساله هست به نظرم..خواهر من ۳ سالش بود..میرفتیم تو خیابون..تموم تابلو مغازه‌ها و نوشته ها رو میخوند..کلاس اول هم بود ..قشنگ همینجوری مینوشت...حتی بهتر..یادمه همینجوری از پدر و مادرم گلایه کرده بود..اما در مورد کادو تولد و عیدی هاش که برداشتن😂الان که کلاس دومه..در مورد شب‌ها که میترسه..و موجودات که میترسع...به خدا نامه مینویسه😂چند روز قبل رفتم خوندم..اینقدر قشنگ بود..البته اشتباه نشه..خواهرم واقعا تیزهوشه..یکی دیگه فامیلمون کلاس دومه..اون اصلا نمیتونه اینجور چیزا رو بنویسه..بچه ها کلا فرق دارن باهم

همونطور که خودتون گفتین خواهرتون تیزهوشه ولی تجربه ۱۷ سال تدریس بهم میگه بچه کلاس دوم شاید خیلی بهتر از این بتونه حرف بزنه ولی به این خوبی نمیتونه بنویسه، این نامه فقط برای دیده شدن تو فضای مجازی اینطوری نوشته شده اون هم بدون هیچ غلط املایی،الان تازه نصف سال تحصیلی گذشته و بچه های ۸ ساله هنوز خیلی تو نوشتن ضعیف هستن اون هم متنی که قبلا تو کتاب درسی نبوده، این نامه صرفا یک نامه تبلیغاتیه، بچه ۸ ساله هیچ وقت توی یه تیکه کاغذ نمینویسه از منظر روانشناسی هم نگاه کنیم بچه ها تو یه صفحه کاغذ سفید مینویسن نه گوشه یه تیکه کاغذ پاره