روزی که از تو دل بریدم...

[آفتابگردان]

یادم نمیاد که کی عاشقت شدم، همون چهارم خرداد توی پارک که دیدمت یا فردای اون روز روی سنگ های کنار ساحل روبروی دانشگاه، دقیقا نمیدونم تمام اون یکسال و هشت ماهی که از اشناییمون تا عقد گذشت تو هم به همون اندازه من عاشقم بودی یا نه؟
ولی خوب میدونم که من کی باختم
من همون ۱۱ بهمن سر سفره عقد باختم
همون روزی که تو عاقلانه سر سفره نشستی و من عاشقانه

همان روزهاییکه تو کادوهای عاشقانه منو تو صندوقچه زیر تخت گذاشتی و من کادوهای تورو توی ویترین جلوی چشم

من همون روزهایی که عاشقانه چشمم به در بود و گوشم به زنگ و تو عاقلانه در پی شیداتر کردن من بودی باختم

و چه جنگ سختی داشتم تمام این سالها برای پس گرفتن قلبت

و چقدر ساده بودم که برای تو جنگیدم
و راست گفتند اونهایی که گفتن زن ها مردان جنگی نمیشن

سالها طول کشید تا سپر انداختم و کنار کشیدم
دل بریدم از عشقی که سالها براش جنگیدم
و همان روز من جنگ رو بردم
من دقیقا همان روز که دل بریدم برنده بازی شدم
همان روزی که ازت بریدم دوباره به دستت اوردم

دلبسته که نبودم دیگر دلم نلرزید، دیگه نگران از دست دادنت نبودم، دیگه نگران باختن نبودم دیگه دلم قرص شد، دیگه میدونستم بری نمیمیرم، اگه بری نمیشکنم، اگه بری نمیبازم
اصلا تو که مرد رفتن نبودی؟؟؟؟
تازه فهمیدم سالهاست که پاهات بند شده

و حالا تو چشمانت میلرزه وقتی میبینی چشمم دنبالت نیست
و دلت میگیره وقتی میبینی دلم دلتنگت نیست
و گلایه میکنی از بی توجهیم وقتی میبینی من دیگر گلایه نمیکنم
و میترسی از تنهایی وقتی دیگه دم از تنهایی نمیزنم
تو جنگ رو باختی چون فکر میکردی با پنهان کردن دلت و خاطر جمع نکردن من همیشه برنده ای
تو باختی چون فکر کردی توی زندگی یکنفر باید برنده بشه
باختی چون یادت نبود من و تو یکنفریم

من بردم چون تو وانمود میکردی که دلبسته نیستی ولی من تو تمام این سالها بخاطر محافظه کاری تو واقعا دل بریدم
و کاش عشقی وجود نداشت
و کاش جنگی نبود
و ای کاش من هنوزم چشمام به دنبالت دو دو میزد
و ای کاش از اول تو مریخی نبودی و من از ونوس نمی آمدم