دغدغه های اقای داماد قسمت اول

[آفتابگردان]

با کلی نذر و نیاز و سلام و صلوات بالاخره خانواده دختر مورد علاقه ام رو راضی کردم که با هم نامزد بشیم، البته نامزد رسمی که نه، فعلا قرار شد یه کم بیشتر با هم معاشرت کنیم تا بیشتر همو بشناسیم، فکر میکنم دیگه روزگار به کامه، قبلا یواشکی و دور از چشم بابا و داداشش میتونست به من پیام بده ولی الان با خیال راحت تو گروه خانوادگیمون عضو شد، حالا دیگه همیشه حواسمون به هم هست دیگه خیالم راحته دلش کمتر برام تنگ میشه، منم سعی میکنم یه کم بیشتر پیام بدم و با بقیه بیشتر در ارتباط باشم تا منو بهتر بشناسه، دختر خاله ها و دایی ها هم صمیمی تر شدن تا اون احساس غریبی نکنه، فکر میکنم از این به بعد حالمون خیلی بهتره خدا کنه همینطور بشه