شاهدخت
👸
پرنسس وطن وی
- تاریخ ثبت‌نام
- 5/10/22
- نوشته‌ها
- 7,299
- پسندها
- 10,250
- امتیازها
- 113
- مدال ها
- 16
خوش رفتاری با کودک
پرسش :
چگونه با کودکانم خوش‌رفتار باشم در حالی که مدام با یکدیگر درگیرند و صدای جیغ و فریادشان اعصابم را به هم می‌ریزد؟
پاسخ :
به نظر می رسد شیطنت ها و رفتارهای کودکانۀ فرزندانتان شما را درمانده و آشفته کرده باشد. گاهی پیش می آید که والدین از رفتارهای فرزند خود احساس درماندگی می کنند و نمی دانند چه رفتاری در مقابلشان باید داشته باشند. اما واقعیت این است که سؤال شما بسیار کلی و مبهم است.
هر چند دغدغۀ اصلی شما که در سؤال عنوان نموده اید نحوۀ برخورد مناسب با فرزندانتان در موقعیت های مختلف به خصوص زمانهایی که بسیار شلوغ کرده و جیغ و فریاد می زنند، هست؛ اما اطلاعاتی راجع به اینکه چند فرزند دارید؟ و اینکه دختر چه جنسیتی دارند؟ و اصلا میزان سروصدای آنها و شیطنت های کودکانه شان چقدر است؟ برای ما مبهم است.
آیا این ناراحتی، و اعصاب خوردی، ناراحتیِ همسرتان هم هست؟ آیا دیگران هم در چنین موقعیت هایی واقعا این رفتار فرزندتان را بیش از حد و غیر قابل تحمل می پندارند؟ به هر حال بررسی دقیق موضوع نیازمند پاسخ به این سؤالات و سؤالات مشابه دیگری است که می تواند جریان مشاوره را هدفمند و موفق گرداند.
اما در هر صورت باید بپذیریم که فرزندان در عین حال که ممکن است شیطنت و یا رفتارهای شلوغِ کودکانه داشته باشند، هنوز پارۀ تن پدر و مادر و می توان با رویکردی درست از بودن در کنارشان لذت برد.
گاهی شلوغ کاری فرزندان در حد طبیعی رفتارهای کودکانه بوده و جزء مراحل رشدشان هست؛ لذا باید سعی شود با پذیرش این واقعیت رفتار مناسب داشت؛ در این صورت بهم ریختگی اعصاب والدین باید از روش های دیگر جبران شود. یعنی باید والدین به گونه ای از لحاظ آرامش روانی خود را با فعالیت های مفرح و شاد حفظ کنند که این آستانۀ تحمل پایین‌شان باعث برخوردهای ناصحیح با فرزندان نشود. برای خود برنامه داشته باشید و در برنامه خود به همراه خانواده موقعیتی را فراهم کنید که هم فرزندان بتوانند خود را از لحاظ هیجانی تخلیه کنند و هم خودتان بتوانید با کسب روحیۀ بانشاط مثبت زندگی کنید. به عنوان نمونه می توانید برنامۀ مسافرت، پارک، و یا دوچرخه سواری به همراه فرزندان را داشته باشید.
حال در صورتی که فرزندان رفتارشان بسیار عذاب آور و غیر قابل تحمل باشد، باید بررسی کاملی متناسب با سن فرزندتان صورت بگیرد. اما در عین حال واکنش صحیح، واکنش پرخاشگری، و یا انفعال نیست. می توانید متناسب با سن فرزندانتان قانون مشخص کنید و آن ها را برای رعایت قوانین منزل ترغیب کنید. می توانید از آن ها بخواهید که در قوانین خود بازی در اتاق خودشان را تجربه کنند. و حتی می توانید ساعت هایی را برای بازی بچه ها در نظر بگیرید و با آنها در این رابطه به توافق برسید.
برای خوش رو برخورد کردن با فرزندانتان باید به مزایای بودن آن ها تفکر کرد. اینکه اگر نبودن ممکن بود از نبودشان چقدر آسیب ببینید. اینکه بدانیم که این فریادها و جیغ ها فقط مخصوص بچه های شما نیست. در صورتی که بسیار آشفته شدید و شرایط برایتان قابل تحمل نبود، خونسردی خود را حفظ کنید و با ترک موقعیت و به دست آوردن آرامش نسبی به قضایا نگاه کنید.
گاهی شما با مشارکت در بازی بچه ها و حتی پیشنهاد بازی های هدفمند می توانید هم با فرزندانتان ارتباط مؤثری برقرار کنید و هم اینکه به آنها در بازی هایشان جهت داده اید. تغافل از اساسی ترین اصول تربیتی است، بنابراین برخی از اشتباهات فرزندان را نادیده بگیرید و به گونه ای القاء کنید که متوجه نشده اید. تنبیه بدنی به شدت کودک را دچار آسیب روانی می کند و شما را از نتیجه مورد نظر کاملا دور می کند به نحوی که مشکلات و مسائل پیچیده تری بروز می کند، پس اگر تابحال این کار نکرده اید هنوز هم ثابت قدم باشید.
اما در عین حال در تربیت فرزند ۵ قاعدۀ اصلی که در آینده زندگی فرزندان و خودتان مؤثر هستند از این قبیل اند:
۱.فرزند خود را دوست داشته باشید.
۲.برای فرزند خود الگوی خوبی باشید.
۳.فرزند خود را خوب آموزش دهید.
۴.فرزند خود رابا انضباط بار آورید.
۵. به مسئولیت های خود آگاه شوید.
برای مطالعۀ کتابهای مفید در موضوع برخورد مناسب با فرزندان و روش های صحیح تربیت فرزند می توانید کتابهای ذیل را مطالعه نمایید:
۱. کتاب «تربیت سالم در خانه» اثری از جین نلسن و ترجمۀ محمد جواد فرشچی که انتشارات ساز و کار آن را به چاپ رسانده است.
۲. کتاب «تربیت بدون فریاد» اثری از هال ادوارد رانکل و ترجمۀ اکرم اکرمی که انتشارات صابرین آن را چاپ کرده است.
برای آموزش کودکان به خوش رفتاری با همسالان خود، شما می‌توانید به عنوان والدین یا مربی، نقش مدل برای کودکان خود را ایفا نمایید. باید اینگونه باشد که خودتان نمونه‌هایی از خوش رفتاری باشید و درعملتان با دیگران، از اصول احترام و همدلی پیروی کنید.
آموزش مهارت‌های اجتماعی ؛ به کودکان آموزش دهید که چگونه با دیگران صحبت کنند، به آنها گوش کنند و احترام بگذارند. مهارت‌هایی مانند قراردادن خود در جای دیگران و حل مسئله می‌تواند به آنها کمک کند تا در تعامل با همسالان خود بهتر عمل کنند.
برای خوش رفتاری با کودکان می‌توانید از راه‌های زیر استفاده کنید:
برای نشان دادن علاقه و توجه: به کودک خود بگویید که شما او را دوست دارید و از او اهمیت می‌دهید. به او وقت بیشتری اختصاص دهید و به گفتگوهایش گوش فرا دهید.
استفاده از کلمات مثبت: از کلمات مثبت و تشویق کننده استفاده کنید. به جای تمرکز بر اشتباهات و نقاط ضعف، روی قابلیت‌ها و پیشرفت‌های کودک تمرکز کنید.
قوانین و مرزها: قوانینا به کودکانتان آموزش دهید و مرزهای مناسب را برای رفتارهایشان تعیین کنید. این کمک می‌کند تا کودکان درک کنند که چه رفتارهایی قابل قبول هستند و چه رفتارهایی نیستند.
مثال‌زدن: با خودتان نمونه‌ای از رفتارهای خوب خوش رفتاری باشید. کودکان به شما نگاه میکنند و از رفتار شما الگو می‌برند.
تشویق و پاداش: کودکان را برای رفتارهای خوب تشویق کنید و به آنها پاداش دهید. این می‌تواند شامل تعریف مثبت، تحسین، جایزه کوچک یا حتی فقط تشویق و تمجید باشد.
صبوری و تحمل: درک کنید که کودکان هنوز در حال یادگیری هستند و ممکن است اشتباه کنند یا رفتارهایاخوشایندی داشته باشند. با صبوری و تحمل به آنها کمک کنید تا مهارت‌های خوش رفتاری را بیاموزید.
ارائه راه حل‌ها: به کودکان کمک کنید تا راه‌حل‌های مناسبی برای مواجهه با مشکلات و نیازهایشان پیدا کنند. به آنها بیاموزید که چگونه احساسات خود را به درستی بیان کنند و به صورت سازنده با دیگران ارتباط برقرار کنند.
ارائه الگو: به عنوان والدین، شما می‌توانید الگوی خوبی برای کودکانتان باشید. با نشان دادن رفتارهای خوب و ارزشمند،کودکان شما را تقلید خواهند کرد.
ارائه محیط مناسب: محیط آرام و پشتیبانی کننده‌ای برای کودک خلق کنید. این شامل فضای بازی مناسب، منابع آموزشی و ارتباطات مثبت با دیگران است.
تشویق به همکاری: کودک خود برای همکاری و رفتارهای خوب تشویق کنید. از او بخواهید در کارهای خانگی کمک کند یا در مسائل روزمره مشارکت کند. این کار باعث افزایش احساس مسئولیت و تعلق به خانواده می‌شود.
ارائه حمایت و امنیت: به کودک خود احساس حمایت و امنیت بدهید. با ابراز علاقه، دلسوزی و حضور فعال در زندگی او، او را قوی‌تر و مطمئن‌تر در مسائل زندگی بار اورید.
ارتباط با معلمان و مربیان: در صورتی که کودک شما به مدرسه یا مراکز آموزشی دیگری می‌رود، بامعلمان و مربیان او در ارتباط باشید و همکاری کنید تا رفتار خوش رفتاری را به شما اموزش دهند.
پرسش :
چگونه با کودکانم خوش‌رفتار باشم در حالی که مدام با یکدیگر درگیرند و صدای جیغ و فریادشان اعصابم را به هم می‌ریزد؟
پاسخ :
به نظر می رسد شیطنت ها و رفتارهای کودکانۀ فرزندانتان شما را درمانده و آشفته کرده باشد. گاهی پیش می آید که والدین از رفتارهای فرزند خود احساس درماندگی می کنند و نمی دانند چه رفتاری در مقابلشان باید داشته باشند. اما واقعیت این است که سؤال شما بسیار کلی و مبهم است.
هر چند دغدغۀ اصلی شما که در سؤال عنوان نموده اید نحوۀ برخورد مناسب با فرزندانتان در موقعیت های مختلف به خصوص زمانهایی که بسیار شلوغ کرده و جیغ و فریاد می زنند، هست؛ اما اطلاعاتی راجع به اینکه چند فرزند دارید؟ و اینکه دختر چه جنسیتی دارند؟ و اصلا میزان سروصدای آنها و شیطنت های کودکانه شان چقدر است؟ برای ما مبهم است.
آیا این ناراحتی، و اعصاب خوردی، ناراحتیِ همسرتان هم هست؟ آیا دیگران هم در چنین موقعیت هایی واقعا این رفتار فرزندتان را بیش از حد و غیر قابل تحمل می پندارند؟ به هر حال بررسی دقیق موضوع نیازمند پاسخ به این سؤالات و سؤالات مشابه دیگری است که می تواند جریان مشاوره را هدفمند و موفق گرداند.
اما در هر صورت باید بپذیریم که فرزندان در عین حال که ممکن است شیطنت و یا رفتارهای شلوغِ کودکانه داشته باشند، هنوز پارۀ تن پدر و مادر و می توان با رویکردی درست از بودن در کنارشان لذت برد.
گاهی شلوغ کاری فرزندان در حد طبیعی رفتارهای کودکانه بوده و جزء مراحل رشدشان هست؛ لذا باید سعی شود با پذیرش این واقعیت رفتار مناسب داشت؛ در این صورت بهم ریختگی اعصاب والدین باید از روش های دیگر جبران شود. یعنی باید والدین به گونه ای از لحاظ آرامش روانی خود را با فعالیت های مفرح و شاد حفظ کنند که این آستانۀ تحمل پایین‌شان باعث برخوردهای ناصحیح با فرزندان نشود. برای خود برنامه داشته باشید و در برنامه خود به همراه خانواده موقعیتی را فراهم کنید که هم فرزندان بتوانند خود را از لحاظ هیجانی تخلیه کنند و هم خودتان بتوانید با کسب روحیۀ بانشاط مثبت زندگی کنید. به عنوان نمونه می توانید برنامۀ مسافرت، پارک، و یا دوچرخه سواری به همراه فرزندان را داشته باشید.
حال در صورتی که فرزندان رفتارشان بسیار عذاب آور و غیر قابل تحمل باشد، باید بررسی کاملی متناسب با سن فرزندتان صورت بگیرد. اما در عین حال واکنش صحیح، واکنش پرخاشگری، و یا انفعال نیست. می توانید متناسب با سن فرزندانتان قانون مشخص کنید و آن ها را برای رعایت قوانین منزل ترغیب کنید. می توانید از آن ها بخواهید که در قوانین خود بازی در اتاق خودشان را تجربه کنند. و حتی می توانید ساعت هایی را برای بازی بچه ها در نظر بگیرید و با آنها در این رابطه به توافق برسید.
برای خوش رو برخورد کردن با فرزندانتان باید به مزایای بودن آن ها تفکر کرد. اینکه اگر نبودن ممکن بود از نبودشان چقدر آسیب ببینید. اینکه بدانیم که این فریادها و جیغ ها فقط مخصوص بچه های شما نیست. در صورتی که بسیار آشفته شدید و شرایط برایتان قابل تحمل نبود، خونسردی خود را حفظ کنید و با ترک موقعیت و به دست آوردن آرامش نسبی به قضایا نگاه کنید.
گاهی شما با مشارکت در بازی بچه ها و حتی پیشنهاد بازی های هدفمند می توانید هم با فرزندانتان ارتباط مؤثری برقرار کنید و هم اینکه به آنها در بازی هایشان جهت داده اید. تغافل از اساسی ترین اصول تربیتی است، بنابراین برخی از اشتباهات فرزندان را نادیده بگیرید و به گونه ای القاء کنید که متوجه نشده اید. تنبیه بدنی به شدت کودک را دچار آسیب روانی می کند و شما را از نتیجه مورد نظر کاملا دور می کند به نحوی که مشکلات و مسائل پیچیده تری بروز می کند، پس اگر تابحال این کار نکرده اید هنوز هم ثابت قدم باشید.
اما در عین حال در تربیت فرزند ۵ قاعدۀ اصلی که در آینده زندگی فرزندان و خودتان مؤثر هستند از این قبیل اند:
۱.فرزند خود را دوست داشته باشید.
۲.برای فرزند خود الگوی خوبی باشید.
۳.فرزند خود را خوب آموزش دهید.
۴.فرزند خود رابا انضباط بار آورید.
۵. به مسئولیت های خود آگاه شوید.
برای مطالعۀ کتابهای مفید در موضوع برخورد مناسب با فرزندان و روش های صحیح تربیت فرزند می توانید کتابهای ذیل را مطالعه نمایید:
۱. کتاب «تربیت سالم در خانه» اثری از جین نلسن و ترجمۀ محمد جواد فرشچی که انتشارات ساز و کار آن را به چاپ رسانده است.
۲. کتاب «تربیت بدون فریاد» اثری از هال ادوارد رانکل و ترجمۀ اکرم اکرمی که انتشارات صابرین آن را چاپ کرده است.
برای آموزش کودکان به خوش رفتاری با همسالان خود، شما می‌توانید به عنوان والدین یا مربی، نقش مدل برای کودکان خود را ایفا نمایید. باید اینگونه باشد که خودتان نمونه‌هایی از خوش رفتاری باشید و درعملتان با دیگران، از اصول احترام و همدلی پیروی کنید.
آموزش مهارت‌های اجتماعی ؛ به کودکان آموزش دهید که چگونه با دیگران صحبت کنند، به آنها گوش کنند و احترام بگذارند. مهارت‌هایی مانند قراردادن خود در جای دیگران و حل مسئله می‌تواند به آنها کمک کند تا در تعامل با همسالان خود بهتر عمل کنند.
برای خوش رفتاری با کودکان می‌توانید از راه‌های زیر استفاده کنید:
برای نشان دادن علاقه و توجه: به کودک خود بگویید که شما او را دوست دارید و از او اهمیت می‌دهید. به او وقت بیشتری اختصاص دهید و به گفتگوهایش گوش فرا دهید.
استفاده از کلمات مثبت: از کلمات مثبت و تشویق کننده استفاده کنید. به جای تمرکز بر اشتباهات و نقاط ضعف، روی قابلیت‌ها و پیشرفت‌های کودک تمرکز کنید.
قوانین و مرزها: قوانینا به کودکانتان آموزش دهید و مرزهای مناسب را برای رفتارهایشان تعیین کنید. این کمک می‌کند تا کودکان درک کنند که چه رفتارهایی قابل قبول هستند و چه رفتارهایی نیستند.
مثال‌زدن: با خودتان نمونه‌ای از رفتارهای خوب خوش رفتاری باشید. کودکان به شما نگاه میکنند و از رفتار شما الگو می‌برند.
تشویق و پاداش: کودکان را برای رفتارهای خوب تشویق کنید و به آنها پاداش دهید. این می‌تواند شامل تعریف مثبت، تحسین، جایزه کوچک یا حتی فقط تشویق و تمجید باشد.
صبوری و تحمل: درک کنید که کودکان هنوز در حال یادگیری هستند و ممکن است اشتباه کنند یا رفتارهایاخوشایندی داشته باشند. با صبوری و تحمل به آنها کمک کنید تا مهارت‌های خوش رفتاری را بیاموزید.
ارائه راه حل‌ها: به کودکان کمک کنید تا راه‌حل‌های مناسبی برای مواجهه با مشکلات و نیازهایشان پیدا کنند. به آنها بیاموزید که چگونه احساسات خود را به درستی بیان کنند و به صورت سازنده با دیگران ارتباط برقرار کنند.
ارائه الگو: به عنوان والدین، شما می‌توانید الگوی خوبی برای کودکانتان باشید. با نشان دادن رفتارهای خوب و ارزشمند،کودکان شما را تقلید خواهند کرد.
ارائه محیط مناسب: محیط آرام و پشتیبانی کننده‌ای برای کودک خلق کنید. این شامل فضای بازی مناسب، منابع آموزشی و ارتباطات مثبت با دیگران است.
تشویق به همکاری: کودک خود برای همکاری و رفتارهای خوب تشویق کنید. از او بخواهید در کارهای خانگی کمک کند یا در مسائل روزمره مشارکت کند. این کار باعث افزایش احساس مسئولیت و تعلق به خانواده می‌شود.
ارائه حمایت و امنیت: به کودک خود احساس حمایت و امنیت بدهید. با ابراز علاقه، دلسوزی و حضور فعال در زندگی او، او را قوی‌تر و مطمئن‌تر در مسائل زندگی بار اورید.
ارتباط با معلمان و مربیان: در صورتی که کودک شما به مدرسه یا مراکز آموزشی دیگری می‌رود، بامعلمان و مربیان او در ارتباط باشید و همکاری کنید تا رفتار خوش رفتاری را به شما اموزش دهند.
