🪔دوندگان ممکن است به آرتروز مبتلا شوند، اما آیا دویدن علت آن است؟

[اعتصامی]

​

ممکن است فکر کنید که پاسخ واضح است. مطمئناً، سال‌ها دویدن (کوبیدن سنگ‌فرش‌ها یا حتی سطوح نرم‌تر) می‌تواند مفاصل شما را فرسوده کند، دقیقاً مانند لاستیک‌ها که پس از مسافت کافی روی آن‌ها فرسوده می‌شوند. و استئوآرتریت ، شایع ترین نوع آرتریت، معمولاً افراد مسن را تحت تأثیر قرار می دهد. در واقع، اغلب به عنوان وابسته به سن و دژنراتیو توصیف می شود.

چه رابطه ای بین دویدن و آرتروز وجود دارد؟

شواهد در حال افزایش نشان می دهد که دویدن باعث آرتروز یا هر بیماری مفصلی دیگری نمی شود.
شاید نه. مطمئناً وقتی فردی که به طور منظم می دود به آرتروز مبتلا می شود، به راحتی می توان دویدن را سرزنش کرد. اما این سرزنش ممکن است نادرست باشد.

سوالاتی که باید پرسید عبارتند از:

• آیا دویدن به مفاصل آسیب می رساند و منجر به آرتروز می شود؟
• آیا آرتریت ابتدا ایجاد می شود و در هنگام دویدن بیشتر قابل توجه می شود؟
• آیا اتصال پیچیده تر است؟ شاید برای اکثر مردم هیچ ارتباطی بین دویدن و آرتروز وجود نداشته باشد. اما شاید کسانی که قرار است به آرتروز مبتلا شوند (مثلاً به دلیل ژن‌هایشان) اگر دویدن را شروع کنند، زودتر به آن مبتلا شوند.

تحقیقات گسترده در چند دهه گذشته این سوالات را بررسی کرده است. در حالی که پاسخ ها هنوز کاملاً روشن نیست، ما در حال نزدیک تر شدن هستیم.

چه رابطه ای بین دویدن و آرتروز وجود دارد؟​

• مطالعه ای که در سال 2017 منتشر شد نشان داد که دوندگان تفریحی در مقایسه با دوندگان رقابتی (13.3 درصد) و غیر دونده ها (10.2 درصد) میزان کمتری از آرتروز مفصل ران و زانو (3.5 درصد) را دارند .
• طبق یک مطالعه در سال 2018، میزان آرتریت لگن یا زانو در بین 675 دونده ماراتن،نصف میزان مورد انتظار در جمعیت ایالات متحده بود.
• تجزیه و تحلیل 24 مطالعه در سال 2022، هیچ شواهدی مبنی بر آسیب قابل توجهی به غضروف پوشاننده مفاصل زانو در MRIهایی که درست بعد از دویدن گرفته شد، نشان نداد.

اینها تنها تعدادی از مطالعات پزشکی منتشر شده در این زمینه است. به طور کلی، تحقیقات نشان می دهد که دویدن یک دلیل بعید برای آرتریت است - و حتی ممکن است محافظت کننده باشد.

چرا مطالعه دویدن و آرتروز سخت است؟​

• استئوآرتریت سال ها طول می کشد تا ایجاد شود. تحقیق متقاعد کننده به زمان طولانی، شاید یک دهه یا بیشتر نیاز دارد.
• انجام یک مطالعه ایده آل غیرممکن است. قوی ترین نوع مطالعه پژوهشی، کارآزمایی دوسوکور، تصادفی و کنترل شده است. شرکت کنندگان در این مطالعات به یک گروه درمانی (شاید مصرف یک داروی جدید) یا یک گروه کنترل (اغلب مصرف دارونما) اختصاص داده می شوند. دوسوکور به این معنی است که نه محققین و نه شرکت کنندگان نمی دانند چه افرادی در گروه درمان هستند و چه افرادی دارونما دریافت می کنند. هنگامی که درمان مورد مطالعه در حال اجرا است، هیچ راهی برای انجام این نوع کارآزمایی وجود ندارد.
• مراقب عوامل مخدوش کننده باشید مخدوش کننده عامل یا متغیری است که نمی توانید آن را در مطالعه حساب کنید. ممکن است بین افرادی که می دوند و کسانی که نمی دوند تفاوت های مهمی وجود داشته باشد که ربطی به دویدن ندارد. برای مثال، دوندگان ممکن است از رژیم غذایی سالم‌تری پیروی کنند، وزن سالم‌تری داشته باشند یا کمتر از غیردوندگان سیگار بکشند. آنها ممکن است از نظر نحوه قرارگیری مفاصل، قدرت رباط‌ها یا ژن‌هایی که رشد سیستم اسکلتی عضلانی را هدایت می‌کنند، متفاوت باشند. این عوامل می توانند بر خطر ابتلا به آرتریت تأثیر بگذارند و تفسیر واضح نتایج مطالعه را دشوار کنند. در واقع، آنها ممکن است توضیح دهند که چرا برخی از مطالعات نشان می دهند که دویدن محافظتی است.
• تأثیر دویدن ممکن است بین افراد متفاوت باشد. به عنوان مثال، این امکان وجود دارد، اگرچه ثابت نشده است، که افراد چاق که به طور منظم می دوند، به دلیل استرس ناشی از وزن اضافی روی مفاصل، در معرض خطر ابتلا به آرتریت هستند.

• سخن پایانی: روندهای تحقیقات اخیر نشان می دهد که دویدن مفاصل شما را فرسوده نمی کند. این باید برای ما که از دویدن لذت می بریم اطمینان بخش باشد. و اگر دوست ندارید بدوید، خوب است: سعی کنید اشکال ورزشی را پیدا کنید که بیشتر از آن لذت ببرید. فقط تصمیم خود را - یا بهانه - را برای دویدن بر این ایده که مفاصل شما را خراب می کند، قرار ندهید.