هنر گفتگو با مرد

[بانو_ملکه]

هنر گفت‏گو با مرد

ازدواج، یك مكالمه طولانی است كه گاهی اوقات با ج.رّ و بحث‏های بیهوده قطع می‏گردد. همان گونه كه ارتباط، مهم‏ترین اساس زندگی است، مشاجره هم مخرب‏ترین عامل آن است.

زن و شوهر با مشاجره، هم عواطف خود را جریحه‏دار می‏سازند و هم رابطه زناشویی‏شان را مختل می‏سازند. همان گونه كه ارتباط، باعث نزدیكی ما انسان‏ها به هم می‏شود، دعوا و مشاجره، این ارتباط را خراب كرده، انسان‏ها را از هم دور و دورتر می‏سازد. بسیاری از زنان و مردان، از برقراری یك ارتباط سالم، عاجز هستند و به محض مطرح ساختن مسئله و یا مشكلی با همسر خود، وارد گرداب ج.رّ و بحث‏ها و سوءتفاهم‏های پی‏درپی می‏شوند.


هنگامی كه دو نفر ارتباط عاطفی با هم ندارند، به هنگام پیش آمدن اختلاف، نمی‏توانند از دعوا، اجتناب كنند. زن و شوهرها، هنگام دعوا و مشاجره، خیلی ساده، مسائل را به موارد شخصی و خصوصی، ربط می‏دهند.

به جای مشاجره و بزرگ كردن نكات منفی، باید با یكدیگر گفت‏وگو كرد. بهتر است خواسته‏های خود را صریح و البته با رعایت ادب و احترام، مطرح كرد. بعضی زن و شوهرها، به قدری با هم مشاجره می‏كنند كه كم كم محبتشان از بین می‏رود.


گاهی اوقات همسران، احساسات صادقانه، اما منفی خود را برای جلوگیری از مشاجره، انكار می‏كنند؛ اما در نتیجه این عمل، عشق را در خود نابود می‏كنند.

بهتر است بین گفت‏وگو و سكوت، تعادلی برقرار كرد و در نتیجه، برای ایجاد یك ارتباط سالم، باید به مهارت‏های ویژه‏ای مجهز باشیم و بی‏آن كه احساسات صادقانه، اما منفی خود را انكار كنیم، از ج.رّ و بحث اجتناب كنیم.

* بهترین روش برای حرف زدن با مرد

اگر تفاوت‏های روحی و روانی زن و مرد، نادیده گرفته شوند، ناخواسته، دعوا پیش می‏آید. بهترین راه برای جلوگیری از دعوا، این است كه در ایجاد و نیز حفظ رابطه‏ای صمیمی و صادقانه، تلاش كنیم. هر چه انسان با كسی صمیمی‏تر باشد، گوش دادن به حرف‏های او - آن هم بدون عكس العمل به احساسات منفی - مشكل‏تر است.

در دعوای بین زن و شوهرها، معمولاً موضوع مورد اختلاف، باعث دعوا نمی‏شود؛ بلكه نحوه بیان نظرات است كه طرفین را می‏رنجاند و به موضع‏گیری وادار می‏كند.

هنگامی كه مردی از لحن همسرش این چنین برداشت می‏كند كه زن، قصد مبارزه با او را دارد، همه تلاش خود را به كار می‏برد تا ثابت كند كه خودش درست می‏گوید و حق با اوست و بنابراین، به احساسات زن، توجهی نمی‏كند و هنگامی كه مرد به احساسات زن توجه نمی‏كند، او را با بی‏مهری می‏رنجاند؛ و حتی حق ناراحت شدن را نیز به او نمی‏دهد، بدیهی است كه زن را از خود رنجانده و او را آزار داده است.

در این گونه موارد، زن هم از خود واكنش نشان داده، مرد را ناراحت می‏كند. مرد كه علت واكنش زن را نمی‏داند، به جای تغییر لحن، به تفسیر و توجیه منظور خود می‏پردازد و نمی‏داند كه در حال تدارك مقدمات یك مشاجره و دعوای تمام عیار است.

او تصور می‏كند كه این زن است كه قصد دعوا دارد؛ در حالی كه زن، در واقع، قصد دارد در مقابل لحن تهاجمی شوهر، از خود دفاع كند و توضیحات شوهر را یك توجیه بی‏مورد دانسته، عصبانیتش بیشتر و بیشتر می‏شود.

نكته مهم این است كه برخلاف مردها كه یا سكوت می‏كنند و یا راه‏حل نشان می‏دهند، زن‏ها با گله كردن و شكایت، كار را به دعوا و مشاجره می‏كشانند.


زن و شوهرها برای اجتناب از دعوا، باید بدانند كه موضوع اختلاف آنها، آن قدر طرف مقابل را نمی‏رنجاند كه لحن آنها می‏رنجاند. در یك دعوا، یكی از طرفین باید كوتاه بیاید وگرنه، دعوا دامنه پیدا كرده، هرگز تمام نمی‏شود.