Nazbanoo
کاربر شهروند
Female
- تاریخ ثبت‌نام
- 1/10/22
- نوشته‌ها
- 1,134
- پسندها
- 1,978
- امتیازها
- 113
- مدال ها
- 4
- جنسیت
۱. آنها به غذاهای مختلف واکنش نشان می دهند.
در یک مطالعه، مادرانی از هفته سی و دوم تا سی و ششم بارداری شرکت کردند و یکی از غذاهایی که به آنها داده شد کلم پیچ بود. به نظر می‌رسد که نوزادان آنها از این انتخاب لذت نمی‌برند، آنها، هر دو لب را فشار می‌دادند و گریه می‌کردند. دانشمندان از اسکن‌های اولتراسوند چهار بعدی برای ثبت واکنش جنین‌ها استفاده کردند.
۲. جوانه های چشایی جنین ها در این دوران شکل می گیرد.
توانایی جنین در درک طعم‌ها در هفته هشتم بارداری شکل می‌گیرد و این زمانی است که جوانه‌های چشایی آنها شروع به شکل‌گیری می‌کند. آنها روزانه بین ۳/۴ تا ۴ فنجان مایع آمنیوتیک را می بلعند و اینجاست که تمام طعم های غذای مادر از آن سرچشمه می گیرد. چیزهایی مانند قند، اسیدهای آمینه، پروتئین ها، نمک و اسیدهای چرب همگی در مایعی که کودک مصرف می کند گنجانده شده است
۳. آنها درون شکم مادر مو دارند.
به موهای نوزاد درون شکم مادر لانوگو می گویند و لایه بسیار نازکی از مو است که تمام بدن جنین و حتی صورتش را می پوشاند و چیزی شبیه سبیل ایجاد می کند. این مو برای مدت طولانی روی بدن آنها باقی نمی ماند و بیشتر آنها درست قبل از تولد ناپدید می شوند.
۴. قلب آنها در هفته ۵ شروع به تپیدن می کند و بسیار سریع می زند
قلب نوزاد بعد از ۵ تا ۶ هفته شروع به تپیدن می کند و اندازه آن از سر یک سنجاق بزرگتر نیست. حدود ۱۰ هفته طول می کشد تا قلب به طور کامل شکل بگیرد و ضربان آن بین ۱۱۰-۱۶۰ ضربه در دقیقه است. خیلی جالب است که در اواخر بارداری، قلب جنین‌های دختر سریع‌تر از قلب پسر می‌تپد.
۵. خمیازه می کشند، گریه می کنند و ادرار می کنند.
سونوگرافی هایی وجود داشته است که در آن پزشکان متوجه شده اند که نوزادان درون رحم، دهان خود را به همان شکلی که مردم خمیازه می کشند باز می کنند. این عمل برای اولین بار در ۲۴ هفتگی قابل مشاهده است، اما در هفته سی و ششم به نظر می رسد کاملاً از بین می رود. در همان لحظه که اول خمیازه می کشند، شروع به گریه هم می کنند. در حالی که نمی‌توانیم صدای گریه آنها را بشنویم، حرکاتی مانند لرزش چانه، حرکت دهان و باز کردن فک همگی نشانه‌های این عمل هستند.
علاوه بر این، بسیاری از محققان می گویند که جنین ها بین هفته نهم و شانزدهم شروع به ادرار کردن در رحم می کنند. هنگامی که کمی بالغ شدند، شروع به تولید ۵۰۰-۷۰۰ میلی لیتر ادرار در روز می کنند.
۶. آنها با ۵۰ درصد استخوان بیشتر از بزرگسالان متولد می شوند.
درست است که نوزادان درون رحم در لحظه تولد ۳۰۰ استخوان دارند. با ادامه رشد، بسیاری از این استخوان ها شروع به ترکیب شدن با هم می کنند و به عدد ۲۰۶ می رسند. این تقریباً ۱۰۰ استخوان اضافی در واقع استخوان نیستند، بلکه عمدتاً غضروف هستند که در نهایت با استخوان های واقعی ترکیب می شوند. این غضروف بافت نرمی است که در سرتاسر بدن نوزاد وجود دارد و عمدتاً در پشت گردن او که معمولاً بسیار نرم است دیده می شود.
۷. صداهای بلند می تواند بر شنوایی آنها تأثیر منفی بگذارد
حدود ۱۸ هفته پس از لقاح، گوش های جنین شروع به رشد می کنند و ممکن است قادر به شنیدن صداهای بیرونی باشند. تا زمانی که جنین به ۶ ماهگی برسد، هر بار که صدایی می شنود می تواند بچرخد. در حالی که شنیدن صداهای بلند، مانند موسیقی و آژیر، هرازگاهی بی خطر است، قرار گرفتن دائمی در معرض آنها می تواند مضر باشد. این بدان معناست که زنان باردار اگر می‌خواهند شنوایی کودکشان سالم باشد، باید صداهای اطرافشان را زیر ۱۱۵ دسی بل حفظ نگه دارند.
در یک مطالعه، مادرانی از هفته سی و دوم تا سی و ششم بارداری شرکت کردند و یکی از غذاهایی که به آنها داده شد کلم پیچ بود. به نظر می‌رسد که نوزادان آنها از این انتخاب لذت نمی‌برند، آنها، هر دو لب را فشار می‌دادند و گریه می‌کردند. دانشمندان از اسکن‌های اولتراسوند چهار بعدی برای ثبت واکنش جنین‌ها استفاده کردند.
۲. جوانه های چشایی جنین ها در این دوران شکل می گیرد.
توانایی جنین در درک طعم‌ها در هفته هشتم بارداری شکل می‌گیرد و این زمانی است که جوانه‌های چشایی آنها شروع به شکل‌گیری می‌کند. آنها روزانه بین ۳/۴ تا ۴ فنجان مایع آمنیوتیک را می بلعند و اینجاست که تمام طعم های غذای مادر از آن سرچشمه می گیرد. چیزهایی مانند قند، اسیدهای آمینه، پروتئین ها، نمک و اسیدهای چرب همگی در مایعی که کودک مصرف می کند گنجانده شده است
۳. آنها درون شکم مادر مو دارند.
به موهای نوزاد درون شکم مادر لانوگو می گویند و لایه بسیار نازکی از مو است که تمام بدن جنین و حتی صورتش را می پوشاند و چیزی شبیه سبیل ایجاد می کند. این مو برای مدت طولانی روی بدن آنها باقی نمی ماند و بیشتر آنها درست قبل از تولد ناپدید می شوند.
۴. قلب آنها در هفته ۵ شروع به تپیدن می کند و بسیار سریع می زند
قلب نوزاد بعد از ۵ تا ۶ هفته شروع به تپیدن می کند و اندازه آن از سر یک سنجاق بزرگتر نیست. حدود ۱۰ هفته طول می کشد تا قلب به طور کامل شکل بگیرد و ضربان آن بین ۱۱۰-۱۶۰ ضربه در دقیقه است. خیلی جالب است که در اواخر بارداری، قلب جنین‌های دختر سریع‌تر از قلب پسر می‌تپد.
۵. خمیازه می کشند، گریه می کنند و ادرار می کنند.
سونوگرافی هایی وجود داشته است که در آن پزشکان متوجه شده اند که نوزادان درون رحم، دهان خود را به همان شکلی که مردم خمیازه می کشند باز می کنند. این عمل برای اولین بار در ۲۴ هفتگی قابل مشاهده است، اما در هفته سی و ششم به نظر می رسد کاملاً از بین می رود. در همان لحظه که اول خمیازه می کشند، شروع به گریه هم می کنند. در حالی که نمی‌توانیم صدای گریه آنها را بشنویم، حرکاتی مانند لرزش چانه، حرکت دهان و باز کردن فک همگی نشانه‌های این عمل هستند.
علاوه بر این، بسیاری از محققان می گویند که جنین ها بین هفته نهم و شانزدهم شروع به ادرار کردن در رحم می کنند. هنگامی که کمی بالغ شدند، شروع به تولید ۵۰۰-۷۰۰ میلی لیتر ادرار در روز می کنند.
۶. آنها با ۵۰ درصد استخوان بیشتر از بزرگسالان متولد می شوند.
درست است که نوزادان درون رحم در لحظه تولد ۳۰۰ استخوان دارند. با ادامه رشد، بسیاری از این استخوان ها شروع به ترکیب شدن با هم می کنند و به عدد ۲۰۶ می رسند. این تقریباً ۱۰۰ استخوان اضافی در واقع استخوان نیستند، بلکه عمدتاً غضروف هستند که در نهایت با استخوان های واقعی ترکیب می شوند. این غضروف بافت نرمی است که در سرتاسر بدن نوزاد وجود دارد و عمدتاً در پشت گردن او که معمولاً بسیار نرم است دیده می شود.
۷. صداهای بلند می تواند بر شنوایی آنها تأثیر منفی بگذارد
حدود ۱۸ هفته پس از لقاح، گوش های جنین شروع به رشد می کنند و ممکن است قادر به شنیدن صداهای بیرونی باشند. تا زمانی که جنین به ۶ ماهگی برسد، هر بار که صدایی می شنود می تواند بچرخد. در حالی که شنیدن صداهای بلند، مانند موسیقی و آژیر، هرازگاهی بی خطر است، قرار گرفتن دائمی در معرض آنها می تواند مضر باشد. این بدان معناست که زنان باردار اگر می‌خواهند شنوایی کودکشان سالم باشد، باید صداهای اطرافشان را زیر ۱۱۵ دسی بل حفظ نگه دارند.
