نوروز از نگاه سفرنامه نویسان خارجی🕊️

[Avakin]

گارسیا دسیلوا فیگوروای اسپانیایی در زمان شاه عباس صفوی (۱۶۱۷ میلادی) می‌نویسد:
«شب عید نوروز است و شاه همه اهالی اردو را آش و پلو مهمان کرده و به همه ده شاهی عیدی داده است. شرکت‌کنندگان ظرفی از مس یا برنج یا روی در دست داشتند که آن را پر از آب می‌کردند و محتوی ظرف را با فشار به سوی دیگران می‌پاشیدند و گاهی ظرف پر از آب را به سوی یکدیگر می‌انداختند، چنان که سر بسیاری از آن‌ها می‌شکست و برخی بر اثر این ضربات جابه‌جا کشته می‌شدند».
فدت آفاناس یویچ کاتف (Fedot Afanas Yevic Katof)، بازرگان روس که در سال ۱۶۲۳ - ۱۶۲۴ میلادی به ایران آمد، می‌نویسد:
تخم‌مرغ‌های قرمز را با دست می‌شکستند و با یکدیگر روبوسی می‌کردند و در اتاق‌ها و باغ‌های خود فرش پهن می‌کردند و روی آن اثاث گران‌قیمت می‌گذاشتند. همه دکان‌ها را با رنگ سفیدکاری می‌کنند و با گل می‌آرایند. هنگام صبح در همه مغازه‌ها و خانه‌ها شمع و پیه‌سوزها را با گل می‌آرایند. در این روزها، داد و ستد و کسب و کار تعطیل بود و فقط در میدان‌ها بازی و نمایش‌های مختلف ترتیب داده می‌شد. در محوطه‌ی کاخ جهت سرگرمی مهمانان چند نفر کشتی می‌گرفتند. بندبازان و دلقک‌ها و تردستان شیرین‌کاری می‌کردند. گاه جنگ گاوها و قوچ‌ها را به راه می‌انداختند».
«شاه حدود ۵۰۰ تخم‌مرغ رنگی به زنانش می‌داد»
انگلبرت کمپفر آلمانی در سال‌های ۱۶۸۳ – ۱۶۹۳ میلادی به ایران سفر کرد. او چنین گزارش می‌دهد:
«در میدان‌های عمومی با نقاره، شیپور و سنج از نیمه‌شب تا ظهر نوازندگی می‌کنند. پس از آن بلافاصله مردم محل کار خود را ترک می‌گویند و همه با هیاهو و خوشحالی به مساجد، میدان‌ها و ساختمان‌های عمومی روی می‌آورند. همه به هم تبریک می‌گویند، همه‌جا پر از شادی و سرزندگی است، بازی می‌کنند.... شعرا و هنرپیشگان عرض هنر می‌کنند، در جلسات و دسته‌جات مذهبی شرکت می‌جویند تا اینکه روز به پایان می‌رسد و آنگاه باز هر کس در چهاردیوار خود دنبال جشن و شادی را می‌گیرد».
گاسپار دروویل، سفرنامه‌نویس فرانسوی، در سال ۱۱۹۱ شمسی (۱۸۱۲ میلادی) درباره‌ی اهمیت و قدمت عید نوروز می‌گوید:
«نوروز یا سال نو ایرانیان روز تحویل آفتاب به برج حمل است. مراسمی که بدین مناسبت برگزار می‌شود از زمان زردشتیان باستان تاکنون حفظ شده است و به گمان من نظیر چنین عیدی در تمام مشرق زمین وجود ندارد. در تمام این سیزده روز، که در بعضی شهرها پانزده روز هم طول می‌کشد، همه‌جا تعطیل و بازارها بسته بود و حتی کارگرها هم کار نمی‌کردند. حلول سال نو را منجم دربار مشخص می‌کرد.
«ارزش هدایایی که شاه دریافت می‌کرد به ۱۰ میلیون فرانک می‌رسید»
در این جشن که سه روز طول می‌کشید مراسم خاصی از جمله مراسم سلام، عیدی دادن به شاه قاجار و عیدی گرفتن از او برگزار می‌شد. هدایایی که به شاه قاجار اهدا می‌شد حدود ۱۰ میلیون فرانک ارزش داشت. شاه سکه‌هایی را که به مناسبت سال نو ضرب شده بود به اطرافیان و بزرگان کشور هدیه می‌داد».

👆🏻تابلو نقاشی نوروز اثر یوسف عبدی نژاد👆🏻

👆🏻نوروز در دربار شاه طهماسب👆🏻

👆🏻نوروز در دربار شاه عباس دوم👆🏻

👆🏻نوروز در دربار شاه سلطان حسین👆🏻