ثمین
.
ناظر انجمن
- تاریخ ثبت‌نام
- 8/1/23
- نوشته‌ها
- 1,636
- پسندها
- 3,565
- امتیازها
- 113
- مدال ها
- 6
فاصله بگیرید ولی قهر نکنید
ما معمولاً با کسانی قهر می‌کنیم که صمیمیت بیشتری داریم. همه ما قهر می‌کنیم تا به گمان خود در میدان جنگی که ساختیم دست بالا داشته باشیم و دلمان خنک شود و بلکه آرام بگیرد. خود را از دیگری دریغ می‌کنیم تا متوجه رفتار یا گفته خطای خود شود. سرسختانه سکوت می‌کنیم و شبیه کنسرو می‌شویم تا دیگران شبیه دربازکن عمل کنند و متوجه شوند درون ما چه تلاطم و آتشی روشن است.
بعضی از ما در قهر کردن تا جایی پیش می‌رویم که با خود و خدا و حتی با دنیا هم قهر می‌کنیم. خود ما که مهربان‌ترین و نزدیک‌ترین به خودمان هستیم و دنیایی که می‌دانیم منت هیچ کس را نمی‌کشد و خدایی که اگر ما قهر کنیم بی‌صبرانه انتظار بازگشت ما را می‌کشد و همواره نگاه لطفش بر زندگی ما مستدام است. به نگاه دین و معصومین (ع) به قهر هم کاملاً واقفیم.
پیامبر اسلام (ص) می‌فرمایند: «یا أَبَا ذَرٍّ إِیاکَ وَ هِجْرَانَ أَخِیکَ فَإِنَّ الْعَمَلَ لَا یتَقَبَّلُ مِنَ الْهِجْرَانِ: اى اباذر بپرهیز از دورى کردن از برادرت، زیرا که عمل انسان با قهر پذیرفته نمىشود.» همین روایت و با تأکید بر اینکه عمل انسان پذیرفته نیست در نگاه اکثر عالمان دینی تأکید بر این نکته دارد که نماز هم جزو همان عملی است که هنگام قهر پذیرفته نیست.
بسیاری از قهر کردن‌ها ابتدا با دلیل است، اما مدتی که می‌گذرد حتی خودمان هم نمی‌دانیم به چه دلیلی قهر کردیم، اما فقط می‌دانیم باید قهر را امتداد دهیم و حرف نزنیم! اگر این قهر در روابط باشد که بسیار آسیب زننده است. در قهر طولانی مدت ما به دیگران یاد می‌دهیم تا بدون ما زندگی کنند و در بلندمدت خودمان هم آن را یاد خواهیم گرفت.
چقدر خوب است به جای قهر کردن و واکنش هیجانی، احساسات خود را به صورت شفاف و به دور از هرگونه کنایه و شکایت در حد چند جمله مطرح کنیم. یا اینکه در نهایت اگر به این باور رسیده‌ایم که آن فرد سمی است، از او فاصله بگیریم، اما قهر نکنیم. فرار از گفتگو یعنی شما باور کردید که توانی برای حل موضوعات از طریق گفتگو ندارید.
آشتی کردن قشنگ است. البته آشتی کردن برای زمانی است که اتفاقاً ما قهر بودیم، یعنی تا قهر نباشد، حلاوت آشتی بر دل نمی‌نشیند. اگر با کسی قهر هستید، پیشقدم شوید و با یک سلام کردن ساده به سکوت خود پایان دهید. اگر با خدا قهر هستید، این روز‌ها و شب‌های ماه رجب و شعبان زمان خوبی برای آشتی با خداست و اگر با خودتان قهر هستید بدانید دنیا منت کسی را نمی‌کشد و در این کوره‌ای که داغ کردید خودتان اول از همه می‌سوزید.
ما معمولاً با کسانی قهر می‌کنیم که صمیمیت بیشتری داریم. همه ما قهر می‌کنیم تا به گمان خود در میدان جنگی که ساختیم دست بالا داشته باشیم و دلمان خنک شود و بلکه آرام بگیرد. خود را از دیگری دریغ می‌کنیم تا متوجه رفتار یا گفته خطای خود شود. سرسختانه سکوت می‌کنیم و شبیه کنسرو می‌شویم تا دیگران شبیه دربازکن عمل کنند و متوجه شوند درون ما چه تلاطم و آتشی روشن است.
بعضی از ما در قهر کردن تا جایی پیش می‌رویم که با خود و خدا و حتی با دنیا هم قهر می‌کنیم. خود ما که مهربان‌ترین و نزدیک‌ترین به خودمان هستیم و دنیایی که می‌دانیم منت هیچ کس را نمی‌کشد و خدایی که اگر ما قهر کنیم بی‌صبرانه انتظار بازگشت ما را می‌کشد و همواره نگاه لطفش بر زندگی ما مستدام است. به نگاه دین و معصومین (ع) به قهر هم کاملاً واقفیم.
پیامبر اسلام (ص) می‌فرمایند: «یا أَبَا ذَرٍّ إِیاکَ وَ هِجْرَانَ أَخِیکَ فَإِنَّ الْعَمَلَ لَا یتَقَبَّلُ مِنَ الْهِجْرَانِ: اى اباذر بپرهیز از دورى کردن از برادرت، زیرا که عمل انسان با قهر پذیرفته نمىشود.» همین روایت و با تأکید بر اینکه عمل انسان پذیرفته نیست در نگاه اکثر عالمان دینی تأکید بر این نکته دارد که نماز هم جزو همان عملی است که هنگام قهر پذیرفته نیست.
بسیاری از قهر کردن‌ها ابتدا با دلیل است، اما مدتی که می‌گذرد حتی خودمان هم نمی‌دانیم به چه دلیلی قهر کردیم، اما فقط می‌دانیم باید قهر را امتداد دهیم و حرف نزنیم! اگر این قهر در روابط باشد که بسیار آسیب زننده است. در قهر طولانی مدت ما به دیگران یاد می‌دهیم تا بدون ما زندگی کنند و در بلندمدت خودمان هم آن را یاد خواهیم گرفت.
چقدر خوب است به جای قهر کردن و واکنش هیجانی، احساسات خود را به صورت شفاف و به دور از هرگونه کنایه و شکایت در حد چند جمله مطرح کنیم. یا اینکه در نهایت اگر به این باور رسیده‌ایم که آن فرد سمی است، از او فاصله بگیریم، اما قهر نکنیم. فرار از گفتگو یعنی شما باور کردید که توانی برای حل موضوعات از طریق گفتگو ندارید.
آشتی کردن قشنگ است. البته آشتی کردن برای زمانی است که اتفاقاً ما قهر بودیم، یعنی تا قهر نباشد، حلاوت آشتی بر دل نمی‌نشیند. اگر با کسی قهر هستید، پیشقدم شوید و با یک سلام کردن ساده به سکوت خود پایان دهید. اگر با خدا قهر هستید، این روز‌ها و شب‌های ماه رجب و شعبان زمان خوبی برای آشتی با خداست و اگر با خودتان قهر هستید بدانید دنیا منت کسی را نمی‌کشد و در این کوره‌ای که داغ کردید خودتان اول از همه می‌سوزید.
