حکم مادری ک فرزندانش را از خانه بدون اجازه شوهر ببرد چیست؟

[ثمین]

▪︎حضانت فرزندان تا پایان هفت سالگی با مادر است ، گاهی مادران ، پس از بروز اختلافات با همسرشان ، اقدام به بردن فرزند از منزل ، بدون اجازه شوهر می نمایند که به لحاظ قانونی ، این موضوع ، محل اشکال است.


▪︎در مواردی ، ممکن است پدر و مادر ، دچار اختلافاتی شده و قصد طلاق یا جدا شدن داشته باشند . خوشبختانه در این حالت نیز قانون مدنی ، تکلیف حضانت فرزندان بعد از طلاق را مشخص نموده است . بر اساس قانون مدنی ، حضانت فرزندان دختر و پسر ، تا پایان 7 سالگی ، به عهده مادر بوده و پس از آن ، تا دوران بلوغ ، ( نه سالگی در دختران و پانزده سالگی در پسران ) ، با پدر می باشد .


▪︎اما قبل از طلاق گرفتن ، ( مثلا در صورت قهر کردن پدر و مادر ) ، ممکن است که مادر ، اقدام به بردن فرزند از منزل نموده و به عنوان مثال ، فرزندان را به منزل والدین و آشنایان خود ببرد .


✔️"حضانت مادر بر فرزندان تا سن هفت سالگی" این اجازه را به مادر می دهد که فرزندان را از منزل مشترک خارج کند ؟


▪︎پاسخ به این سوال ، منفی است . به عبارت دیگر ، بردن فرزند از منزل ، بدون اجازه شوهر ، به لحاظ شرعی و قانونی ، موجه نمی باشد . به دلیل اینکه حضانت فرزندان ، قبل از طلاق ، هم حق و هم تکلیف هر دوی والدین می باشد و مادر ، نمی تواند از این موضوع ، جلوگیری کند .


▪︎ علاوه بر این ، ملاقات با فرزند نیز به لحاظ قانونی ، حق هرکدام از والدین است و بردن فرزند از منزل ، بدون اجازه شوهر ، این حق را از پدر سلب می نماید .


▪︎لازم به ذکر است که به لحاظ شرعی و قانونی ، حتی خود زن هم نمی تواند بدون اجازه شوهر ، اقدام به ترک زندگی مشترک نماید و در صورت غیر موجه بودن دلیل ترک منزل از سوی زن ، ممکن است به عنوان زن ناشزه که مرتکب عدم تمکین شده است

ماده 42 قانون حمایت خانواده ، در خصوص حکم بردن فرزند از منزل ، بدون رضایت شوهر بر اساس این ماده ، فرزندان را نمی توان بدون رضایت ولی ، قیم ، مادر یا شخصی که حضانت به وی سپرده شده است ، از محل اقامت یا منزل مشخص شده ، خارج نموده و وی را به محل دیگر و یا خارج از کشور فرستاد . مگر اینکه ، دادگاه ، این موضوع را به مصلحت فرزند دانسته و با لحاظ حق ملاقات دیگری ، این امر را اجازه دهد که در این صورت ، ذی نفع ، باید تضمین بدهد که فرزند را مجددا ، باز می گرداند.

در ماده 41 قانون حمایت خانواده ذکر شده است که بر اساس این ماده ، هرگاه دادگاه ، تشخیص بدهد که مسئول حضانت ، از انجام تکالیف مقرر در این رابطه ، امتناع می نماید و یا اینکه ، مانع ملاقات فرزند تحت حضانت با اشخاص ذی حق می شود ، می تواند دو اقدام انجام دهد :

نخست ؛ به دلیل عمل نکردن به تکالیف حضانت و محروم نمودن پدر از ملاقات با فرزندانش ، اقدام به واگذاری حضانت به شخص دیگر نموده و به نوعی ، از مادر سلب حضانت کند ؛

دوم ؛ به دلیل جلوگیری از ملاقات شوهر با فرزندان ، ناظر تعیین نموده و حدود نظارت وی را نیز مشخص نماید ؛ به نحوی که مصلحت طفل نیز تامین گردد .


▪︎ مواد 40 و 54 قانون حمایت خانواده

"بر اساس ماده 40 قانون حمایت خانواده ، خودداری از استرداد فرزند به شخصی که حضانت را به عهده دارد ، ممکن است موجب بازداشت شخص شود".


▪︎« هر کس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل ، استنکاف نموده یا مانع اجرای آن شود ، یا از استرداد طفل امتناع ورزد ، حسب تقاضای ذی نفع و به دستور دادگاه صادر کننده رای نخستین ، تا زمان اجرای حکم ، بازداشت می شود » .


▪︎بر اساس ماده 54 قانون حمایت خانواده ، ضمانت اجرای جلوگیری از ملاقات با فرزند
« هرگاه مسئول حضانت ، از انجام تکالیف مقرر ، خودداری کند یا مانع ملاقات طفل با اشخاص ذی حق شود ، برای بار اول ، به پرداخت جزای نقدی درجه هشت و در صورت تکرار ، به حداکثر مجازات مذکور ، محکوم می شود"