حاجی فیروز کیست؟
حاجی فیروز یکی از شخصیتهای نمادین ایرانیان در شروع سال جدید است که از دیر باز در فرهنگ ما حضور داشته است. حاجی فیروز با لباسی مخصوص و چهرهای سیاه، سازهایی مثل تنبک و دایره زنگی میزند. در ایام نوروز در پیادهرو، کوچه و بازار و خیابانها میتوانید آنها را ببینید که اشعاری به زبان محاوره میخوانند و مردم را خوشحال میکنند.
شعر های حاجی فیروز:
شعرهایی را که از حاجی فیروز در ایام نوروز میشنوید، میتوانید در این قسمت مشاهده کنید:
حاجی فیروزه
حاجی فیروزه، سالی یه روزه
همه میدونن، منم میدونم
عید نوروزه، سالی یه روزه
ارباب خودم
ارباب خودم، سامبولی بلیکم
ارباب خودم، سرتو بالا کن
ارباب خودم، لطفی به ما کن
ارباب خودم، به من نیگا کن
ارباب خودم، بزبز قندی
ارباب خودم، چرا نمیخندی
بشکن
بشکن بشکنه، بشکن!
من نمیشکنم؛ بشکن
اینجا بشکنم یار گله داره
اونجا بشکنم یار گله داره
هرجا بشکنم یار گله داره
این سیاه بیچاره چقد حوصله داره!
چرا حاجی فیروز سیاه است؟
چهره سیاه حاجی فیروز به معنی تمام شدن ناپاکی، سیاهی و تاریکی در زندگی افراد و بهنوعی مژدهدهنده فصل بهار است. حاجی فیروز نماد بازگشت سیاوش به جهان مادی ما است و چهره سیاه او خبر از آمدن او از دنیای مردهها میدهد.!
نامهای دیگر حاجی فیروز چیست؟
حاجی فیروز با نامهای عمو پیروز و خواجه پیروز نیز شناخته میشود.
✨مهرداد بهار، اسطوره شناس برجسته کشور، حاجی فیروز را با جشنهای باستانی سیاوش پیوند میدهد. سیاوش خود نیز نمادی از زنده شدن دوباره یا «نوزایی» است. آنگونه که در افسانهها آمده است، سیاوش با گذر از آتش دوباره متولد میشود. در داستانهای اسطورهای نیز روایتهایی مبنی بر روییدن گیاه از خون سیاوش وجود دارد که این گیاه به «پرسیاوشان» مشهور است. لباس قرمز حاجی فیروز، نماد روی آوردن به شادی است و تحولی عظیم در زندگی را نشان میدهد. حاجی فیروز به ما شادمانی در شروع سال جدید را یادآوری میکند.🐝
آخرین ویرایش توسط مدیر: